„Utrzymanie zmniejszonej masy ciała może być większym wyzwaniem ze względu na pamięć molekularną otyłości, co oznacza, że nie tylko brak silnej woli czy lenistwo utrudniają utratę lub utrzymanie wagi” – podkreśla autorka badania. Według FAD Youth Foundation w 2022 r. 21% nastolatków w wieku od 15 do 19 lat było na diecie, a globalne badanie przeprowadzone w 30 krajach wykazało, że 45% ludzi na całym świecie próbuje obecnie schudnąć. Liczba ta wzrasta do dwóch trzecich (60%) osób w Chile próbujących schudnąć i do ponad 50% w Hiszpanii, Peru, Arabii Saudyjskiej, Singapurze i USA.
„Nasze badanie jako pierwsze bada rolę epigenomu w tym efekcie” – wyjaśnia hiszpański badacz Daniel Castellano-Castillo z Instytutu Badań Biomedycznych w Maladze (IBIMA), który był zaangażowany w badanie. W tym celu wyjaśnia, że do zidentyfikowania tego mechanizmu wykorzystano model mysi oraz komórki ludzkie, w których „adipocyty są oznakowane, abyśmy mogli je oddzielić od reszty komórek tkankowych i analizować ich epigenom w okresie otyłości i po utracie wagi”. .” Na tej podstawie naukowcy zauważyli, że jeśli wyizolują adipocyty, które były wcześniej narażone podczas otyłości, „zachowywały się inaczej, gdy uwzględniono glukozę i tłuszcz” – wyjaśnia hiszpański badacz.
Ponadto „jeśli ponownie wystawimy te myszy na warunki żywieniowe sprzyjające otyłości, przybierają na wadze znacznie szybciej niż myszy, które nigdy nie były otyłe (efekt jo-jo). Co ciekawe, pamięć epigenetyczna obserwowana w fazie utraty wagi wyjaśnia zmiany w genach „włączonych” i „wyłączonych” podczas „odzyskiwania wagi” (efekt jo-jo)” – stwierdza Castellano-Castillo.
